سلام زندگی

در خاطرات هر کسی، چیزهایی است که به هیچ‌کس نمی‌گوید، فقط برای دوستانش بازگو می‌کند. مسائلی هم هست که حتی به دوستان نمی‌شود گفت و آدم فقط برای خودش می‌تواند بازگو کند، عین راز است... اما سرانجام چیزهایی هم هست که انسان حتی می‌ترسد برای خودش هم آشکار کند.

پ.ن : برای تو که نیامدی.

پ.ن :برای اوکه نمیخواند.

پ.ن :برای تمام این روزها.

گفت: هیچ‌کس
از دوری و نبود هیچ‌کسی نمرده، مرده؟
تو دلم گفتم:
اونایی که مردن، زبان گفتن ندارن .

پ.ن: گفتم: هميشه فکر وصال تو می‌کنم
در خنده شد که اين همه فکر محال چيست؟ :)

پ.ن : آره اینجوریاس.

دیالوگ : ولی من هنوز از دوست داشتند دست بر نداشتم ؛ فقط با نبودنت کنار اومدم.

پ.ن : از اول هفته دارم میشمارم که پنجشنبه تاسوعاس.

پ.ن : میدونم به کجا شلیک کردم..فقط کمی زمان لازمه تا از پا درت بیاره.

پ.ن : تکلیف هر روز نوشتن ۱۰۰۰ بار از روی جمله (هیچی از هیچ کس بعید نیست ).

اذا انتهى الكلام بيني وبينك
وتقطعت سُبل الوصال
وافترقنا وعُدنا غرباء
تعرف عليّ مجدداً...

اگر سخن میانِ من و تو پایان یافت
و راه‌هایِ وصال قطع شدند
و جدا و غریبه گشتیم،
از نو با من آشنا شو...

نزار_قبانی

پ.ن : تو حتی اینم بلد نیستی .

پ.ن : میخواستم بدونم راحته؟

پ.ن: شعر نجاتم داد.

کدام زندگی را میشمارم

دومیست یا چهارمی 

میدانم رسالتی هنوز بر دوشم هست

که به پایان نرسیده 

من برای به سرانجان رساندن تو 

روزهارا میشمارم 

رسالت شیرین زندگی .

پ.ن: من هنوزم هستم.با همون حال با همون حس. سلام زندگی...